Słownik poligraficzny

Akapit – jednostka logiczna dłuższego tekstu, wcięcie tekstu na początku myśli. Warto pamiętać, gdy zdecydujemy się na zastosowanie wcięcia akapitowego, nie używamy już wtedy odstępu międzyakapitowego. 

Apla – jest to jednolita płaszczyzna o 100% pokryciu farbą. 

Bękrat - błąd w składzie tekstu, pozostawienie na początku łamu lub strony niepełnego wiersza akapitu, krótkiego słowa. 

Czcionka – metalowy nośnik pojedyńczych znaków pisma drukarskiego. 

Estamż - technika masowego wykonywania odbitek z napisów wyrytych w kamieniu. 

Font – cyfrowy zapis kroju pisma, opisujący jego właściwości. Font umożliwia wyświetlenie kroju na nośnikach elektronicznych, jak monitor, smartfon itd. 

Gradent – to rozwiązanie stosowane w grafice komputerowej, tzw. Płynne przejście totalne pomiędzy co najmniej dwoma kolorami wypełniające dany obszar. Może mieć różne kształty - od równomiernego przejścia pomiędzy przeciwległymi nokami prostokąta, przejściu wzdłuż linii krzywej, rozchodzeniu się promienistym itp. 

Grafika wektorowa – jest sposób zapisu obrazu oparty na matematycznych równaniach, zachowuje informacje o liniach i krzywych tworzących kształty obiektów, także położenie i barwę. Grafikę wektorową można dowolnie skalować bez utraty jakości. 

Gramatura papieru – masa (potocznie ciężar) wyrobu papierniczego o powierzchni 1m2, wyrażony w gramach. Jest oznaczeniem gęstości papieru, a przez to także jego sztywności. Im większa gramatura, tym arkusz papieru jest cięższy. Papier po zadrukowaniu może okazać się nieco grubszy, zależy od zastosowanego nośnika druk (farba, tusz, atrament). 

Impozycja – to inaczej montaż elektroniczny, odpowiednie ułożenie użytków, składek na arkuszu druku, z niezbędnymi oznaczeniami (paser, linie, cięcia, spady) potrzebnymi od druku i procesów wykończeniowych. Istnieją specjalne programy do impozycji pozwalające jak efektywniej rozłożyć elementy do druku oraz uniknięcie żmudnej pracy ręcznej i powstających z niej błędów. 

Justowanie - wyrównywanie położenia wierszy tekstu. Tekst można wyrównać do jednej ze stron (lewej lub prawej) albo obydwu marginesów. 

Kapitaliki – czcionka o wyglądzie wielkich lite, lecz o wielkości i grubości liter małych, bez wydłużeń górnych i dolnych. 

Karta tytułowa - karta umieszczona na początku książki, zawierająca informacje o tytule, autorze, wydawcy i dacie wydania danej publikacji.

Kerning – regulowanie światła pomiędzy literami poprzez zmianę odległości między nimi. Wyróżniamy kerning ujemny, czyli dosuwanie do siebie znaków. Kerning szczególnie wykorzystywany jest podczas projektowania logotypów. 

Krój pisma – unikalny wygląd rodziny znaków pisma o wspólnych charakterystycznych cechach, jak kształt, rytm, proporcje. Przykładowe kroje: Arial, Raleway, Times New Roman. 

Linia bazoa – pozioma linia, stanowiąca podstawę ułożenia tekstu, na której opierają się majuskuły i minuskuły bez wydłużeń dolnych. 

Majuskuły (wersalki) - wielkie litery alfabetu. 

Minuskuła - litera tekstowa, mała litera alfabetu. 

Notki – przypisy dolne. 

Odstęp międzyakapitowy - zwiększenie odstępu między akapitami za pomocą stosownej opcji w programie do składu lub metodą nieprofesjonalną przez wstawienie pustego wiersza. 

Pagina – numeracja stron. 

Punkt typograficzny – podstawowa jednostka długości stosowana w systemach miary wielkości czcionek i innych elementach typograficznych. W systemach tych  wszystkie wielkości czcionek i innych elementów typografii są podawane jako wielokrotność punktu. We wszystkich trzech powszechnie stosowanych systemach punkt typograficzny ma dość zbliżoną długość, która wynosi od 0,3514 do 0,3759 mm. Różnią się one głównie nazewnictwem wielkości tworzonych z wielokrotności punktu typograficznego. 

Register – rozmieszczenie wierszy kolumn tak, aby były tej samej wysokości, na tej samej stronie lub dwóch sąsiednich. 

Rozdzielczość obrazu – to liczba punktów lub pikseli przypadająca na określoną jednostkę powierzchni. Im większa ilość pikseli tym lepsza jakość obrazu. 

Sierotka - wiszący spójnik, samotny znak, zazwyczaj spójnik na końcu wersu. 

Spad – to nic innego niż pole druku, które wychodzi poza obszar publikacji jest przeznaczone do obcięcia w procesach introligatorskich. Dzięki zastosowaniu spadów obszar druku dochodzi do samej krawędzi arkusza. 

Szewc - błąd w składzie tekstu, polegający na pozostawieniu na końcu strony jednego krótkiego słowa lub końcówki przenoszonego słowa. 

Tracking - równomierne odsuwanie bądź przybliżanie do siebie znaków. 

Wcięcie akapitowe - odsunięcie pierwszego wiersza akapitu od marginesu. Typowa wielkość wcięcia akapitowego to 1 firet. 

Wdowa - błąd w składzie tekstu, polegający na pozostawieniu na końcu akapitu lub łamu zwykle jednego krótkiego słowa lub końcówki przenoszonego słowa. 

Żywa pagina – wiersz  tekstu umieszczony nad kolumną tekstową lub u dołu kolumny; może zawierać takie informacje jak nazwisko autora, tytuł dzieła, tytuł rozdziału lub podtytuł.